Mass effect στις ρητίνες: Τι είναι και τι πρέπει να προσέχουμε κατά την χρήση τους ;

To mass effect, ή αλλιώς το φαινόμενο της μάζας, είναι κάτι που μπορεί να παρατηρηθεί και σε εποξικές ρητίνες και σε πολυεστερικές ρητίνες και για να το αντιμετωπίσουμε πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι αλλά και ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά (εργοστασιακές προδιαγραφές) της ρητίνης που χρησιμοποιούμε)
Mass effect: είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το εξώθερμο φαινόμενο (δηλ. Α

Χύτευση εποξικής ρητίνης σε πάχος πάνω από το επιτρεπτό –> παρατηρήθηκε δημιουργία φυσαλίδων & θάμπωμα !
πελευθέρωση θερμότητας) που συμβαίνει όταν μια ρητίνη χρησιμοποιείται σε μεγάλο πάχος.
Όλες οι θερμο-σκληρυνόμενες ρητίνες, όπως είναι οι εποξικές ρητίνες & οι πολυεστερικές ρητίνες, αποτελούνται από 2 συστατικά, την βάση & τον σκληρυντή. Είναι απαραίτητη η ένωση και των 2 συστατικών ώστε το προϊόν να πήξει. Στην πραγματικότητα, τα μόρια Α (της ρητίνης), συνδέονται με τα μόρια Β (του σκληρυντή) κατά την ανάμιξη των 2 συστατικών και μετά το πέρας του χρόνου δουλέματος, αρχίζουν να απελευθερώνουν θερμότητα, η οποία διασπείρεται αμέσως σε όλο το μίγμα. Έτσι όταν το πάχος του μίγματος που έχουμε φτιάξει, ή έχουμε ήδη χυτεύσει, ξεπερνά τις εργοστασιακές οδηγίες, η θερμότητα διαχέεται πιο γρήγορα και μετά η χύτευση αρχίζει να υπερθερμαίνεται. Αυτή η θέρμανση επιταχύνει περαιτέρω την αντίδραση, η οποία αναγκάζει τη θερμοκρασία να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο θερμότητας. Το αποτέλεσμα είναι να “ψηθεί” (καταστραφεί) η ρητίνη καθώς από την υπερβολική θερμότητα δημιουργούνται ρωγμές ή/και φυσαλίδες (σαν να αφρίζει η ρητίνη) ή/και κιτρίνισμα της ρητίνης ή/και στρέβλωση/συρρίκνωση. Όλα αυτά μπορεί να παρατηρηθούν ταυτοχρόνως, και φυσικά είναι αποτελέσματα μη-αναστρέψιμα. Επομένως, ο όρος θερμο-σκληρυνόμενες δηλώνει ότι για να επέλθει σκλήρυνση σε αυτές τις ρητίνες, παράγεται αναγκαστικά θερμότητα.
Ο όρος “χρόνος δουλέματος” σημαίνει το χρονικό περιθώριο από τη στιγμή που φέρνουμε σε επαφή, δηλ ξεκινάμε την ανάμιξη, της βάσης με τον σκληρυντή, μέχρι τη στιγμή που ξεκινά να παράγεται θερμότητα. Ο “χρόνος δουλέματος” είναι ο ελεύθερος χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας για να εφαρμόσουμε το υλικό. Επομένως πρέπει να γνωρίζουμε πόσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας ώστε να φτιάχνουμε τόσο μίγμα όσο προλαβαίνουμε να εφαρμόσουμε εντός του χρόνου δουλέματος, αλλιώς αν φτιάξουμε περισσότερο, και καθώς η αντίδραση είναι μη-αναστρέψιμη, δεν θα προλάβουμε την εφαρμογή και θα το πετάξουμε.
Επομένως για να αποφεύγουμε το mass effect πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθούμε τις οδηγίες για τη χρήση του υλικού, ή αλλιώς το φυλλάδιο Τεχνικών χαρακτηριστικών όπου εκεί αναγράφονται πολύ σημαντικές οδηγίες για την χρήση του όπως:
- Η αναλογία ανάμιξης της βάσης με τον σκληρυντή. Κάποια συστήματα δίνουν την αναλογία κατά βάρος (απαιτείται δηλ ζύγισμα) και άλλα κατά όγκο (απαιτείται ογκομέτρηση), οπότε πρέπει και εμείς να μετρήσουμε την αναλογία όπως μας υποδεικνύεται. Επίσης σε καμία περίπτωση ΔΕΝ πρέπει να βάζουμε αυθαίρετα παραπάνω σκληρυντή με την ιδέα ότι έτσι θα πήξει πιο γρήγορα, λάθος!
- Το πάχος εφαρμογής του υλικού, το οποίο είναι κάτι που μας ενδιαφέρει κυρίως στις ρητίνες χύτευσης. Δηλ αν εργοστασιακά το max πάχος για μία ρητίνη είναι 5cm τότε αν το ξεπεράσουμε θα έχουμε το φαινόμενο της μάζας με τα δυσάρεστα αποτελέσματά του.
- Τις ιδανικές συνθήκες χρήσης & εφαρμογής του συστήματος. Γενικά, οι ιδανικές συνθήκες είναι σε θερμοκρασία δωματίου 20-25 βαθμούς Κελσίου και με σχετική υγρασία έως 50%, αλλά αναλόγως συστήματος μπορεί να υπάρχουν και άλλες υποδείξεις. Αν εργαζόμαστε εκτός των ιδανικών συνθηκών μπορεί να έχουμε μη επιθυμητά αποτελέσματα, όπως ολοκληρωμένη πήξη ή υπερβολική θερμότητα ή κολλώδη επιφάνεια κτλ.

Εδώ παρατηρείται στρέβλωση της ρητίνης από την υπερβολική θερμότητα που έλιωσε και τα τοιχώματα του δοχείου ανάμιξης